Pogoënd op de grens tussen trash en hardcore raast Toxic Shock door de moshpit als een hogesnelheidstrein (of tien). Straf spul dan ook, hun laatste worp. Denk aan Suicidal Tendencies, Iron Reagan en Municipal Waste.
‘Iceberg’ is meteen een eerste muzikale stomp in de maag, maar bewijst toch ook meteen dat er meer achter zit dan hersenloos rammen en er doordachte poëet schuilt in zanger Wally. ‘Serpent’s tongue’ lijkt een aanval op Trump (“king of the assholes”) maar kan even goed naar alle politiekers (en ruimer alle fakers, haters en leugenaars) uit gaan. In dezelfde lijn is ‘366ick days’ dan weer een aanklacht van wat er allemaal verkeerd loopt dezer dagen.
Het album werd opgenomen met Flemming Rasmussen, die ook onder meer met Metallica werkte, en als je die invloed ergens terughoort, is het wel in ‘Evil Presence’ en ‘Immobilized and paralyzed’, vooral in de intro’s. Stilstaan op ‘1986’ is dan weer onmogelijk, al schrijft Wally eerder verloren in deze wereld zijn quarterlife crisis van zich af. Ook verder in ‘Head knives’ komen de demonen weer boven.
Nog zo’n energiebom is ‘Great Great Gift’, alweer zo’n two-step riff waarbij het lastig is om stil te staan. Kort en krachtig. ‘Godless’ is (hoe raadt u het?) een atheïstische trap in de onderbuik. “It is hard enough to believe in yourself/then why waste time/on this something else” en “Your ancient books can’t affect me” zijn maar enkele van de rake klappen. I am godless/I am free !
Twentylastcentury sluit af met The rape continues’, dat balanceert tussen een fatalistische aanklacht dat we onze planeet om zeep aan het helpen zijn en een hoopvolle boodschap om er samen nog iets aan te doen voor het helemaal te laat is.
Topschijf ! En live nog beter.
Ook zeker het vermelden waard: de schitterende cover art van ene Sergey Tyukanov, als een apocalyptisce versie van een oude Breugel.
Comments